[เฉพาะกิจ YWC] สิ่งที่ตัวเองสนใจและชอบที่สุด ?

สืบเนื่องมาจากว่า ณ เวลานี้  เหลือเวลาอีกเกือบๆ 23 ชั่วโมงสำหรับการสมัครค่าย YWC11 และด้วยว่าเด็กค่ายนี้โฆษณาค่ายกันเก่งเหลือเกิน (คิดว่าถ้าใช้คำว่า YWC แทนคำว่าครับ/ค่ะได้ คงทำไปแล้ว) เลยตัดสินใจลงสมัครมันดูสักครั้ง

จากเนื้อหาของบล็อกนี้  คงคิดว่าผมน่าจะเหมาะที่จะลงในหมวด Programming มากกว่า  แต่ไม่ล่ะครับ  ผมลง Web Content เพราะตลอดเวลาที่ผมทำบล็อก  ผมมองว่า content is the king มาตลอด  ผมพยายาเขียนสิ่งที่ตัวเองสนใจ  และพยายามเขียนให้ดีกว่าที่มีอยู่  ซึ่งมันก็ส่งผลให้บล้อกผมติดกูเกิลในบางคีย์เวิร์ดเช่นกัน

เอาล่ะ  สำหรับหัวข้อที่ผมต้องเขียนเพื่อส่งเข้าไปยัง YWC นั่นคือหัวข้อ “สิ่งที่ตัวเองสนใจและชอบที่สุด” … คำถามคือ สิ่งตัวเองสนใจและชอบที่สุด มันคืออะไร?

21 ปีกว่าๆ ที่ผมใช้ชีวิตมา  สิ่งที่ผมคิดว่าตัวเองสนใจและชอบที่สุดมีเยอะมากครับ  มันเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ  ตลอดเวลาที่ผมโตขึ้น  สิ่งใหม่ๆ มันจะเข้ามาในชีวิตเสมอๆ  และหลายๆ ครั้งมันก็ทำให้ความชอบของเราเปลี่ยนไป  ดังนั้น “สิ่งที่ตัวเองสนใจและชอบที่สุด” น่าจะเป็นคำถามที่ยาก  หรือยากมาก  ที่จะหาคำตอบที่ถูกต้องสำหรับเราจริงๆ ได้  ดังนั้น  ผมจะขอขยายหัวข้อเป็น “สิ่งที่ตัวเองสนใจและชอบที่สุด … ในแต่ละช่วงในชีวิต” ก็แล้วกัน

ชีวิตในวัยเด็ก กับการอยากเป็นนักประดิษฐ์

เชื่อว่าตอนเด็กๆ คงเคยโดนครูถามกันว่า “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” ตำรวจ? ทหาร? ครู? คำถามสำเร็จรูปกับคำตอบสำเร็จรูปเป็นสิ่งที่คู่กัน  รวมถึง “นักประดิษฐ์” ด้วยเช่นกัน

ตอนเด็กๆ ผมเริ่มต้นสงสัยว่าก่อนที่จะมีทุกอย่างรอบๆ ตัวเรา  มันเป็นอย่างไรมาก่อน  ทุกอย่างรอบๆ ตัวเรามันเกิดขึ้นมาได้ไง  พระเจ้าสร้างทีวีอย่างนั้นหรือ? ไม่เลย  ใครสักคนเคยบอกผมนั่นแหละ  ว่าสิ่งรอบๆ ตัวของเราตอนนี้มันก็มีคน “ประดิษฐ์” มันขึ้นมาทั้งนั้น  ไม่ว่าจะเป็นทีวี  โทรศัพท์  ตู้เย็น  รถยนต์  เครื่องบิน  และอื่นๆ

นั่นคือความใฝ่ฝันแรกในชีวิต  ถ้าเราเป็นนักประดิษฐ์  เราสามารถทำของให้ทุกคนบนโลกใช้ได้  ผมต้องเป็นนักประดิษฐ์! และความใฝ่ฝันนี้มันก็ปูพ้นฐานหลายๆ อย่างในชีวิตให้ผม  ผมเริ่มทำของเล่นเอง (ถึงมันจะเล่นได้บ้างไม่ได้บ้างก็ตามที) ซื้อหนังสือประดิษฐ์ของเล่น  ลองทำตาม  ลองแก้ให้เป็นแบบที่เราอยากได้  ผมได้เรียนรู้ทั้งความพยายาม  ความผิดพลาด  การไม่ยอมแพ้  และ “ความสำเร็จ”

ผมเคยซื้อรถมินิโฟร์วีลมาเล่น (หรือที่เรียกกันว่ารถทามิย่า) เอาคัดเตอร์ตัดๆ กรีดๆ ต่อไฟ สมมุติว่าเป็นไอพ่นด้วยนะเออ

จนมาประมาณ ป.4 ผมเริ่มได้ใช้คอมพิวเตอร์  ซึ่งมันได้เปลี่ยนความใฝ่ฝันของผมอีกครั้ง “ผมจะสร้างเกม!”

โตขึ้นมาอีกนิด กับการอยากเป็นนักสร้างเกม

ประมาณ ป.4 หรือ ป.5 ผมเริ่มเล่นคอมพิวเตอร์ได้สักพัก  แน่นอนว่าผมเล่นมันแต่เกมนั่นแหละ  ด้วยว่าคอมของผมเก่าเลยหาเกมที่เล่นได้ยากมาก  เลยเกิดความคิดว่า “เดี๋ยวก็สร้างเองแม่ง” ในขณะที่ตอนนั้นผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการสร้างเกมเลย  ผมเคยคิดว่า MS-DOS PROMPT มันมีไว้เขียนเกม  ผมจัดแจงเปิดมันขึ้นมา  และเริ่มเขียนเกม

show basket
show cat
put cat in basket

ทุกครั้งที่ผมกด enter มันจะมีข้อความแปลกๆ เด้งออกมา  นั่นทำให้ผมคิดว่า เห้ย ทำเกมได้แล้ว!

ครับ  ตอนนั้นผมอ่านภาษาอังกฤษไม่ออก…

จนกระทั้งวันนึงผมได้หนังสือเล่มหนึ่งมาด้วยความบังเอิญ  มันทำให้ผมได้เริ่มสร้างเกมจริงๆ จังๆ ครับ  หนังสือเล่มนั้นคือ “สร้างเกมง่ายๆ สไตล์ RM2K” ของคุณ นาวิน สมประสงค์ หรือคุณ ฒ.ผู้เฒ่า นั่นเอง

การได้เริ่มลองสร้างเกมด้วย RPG Maker 2000 มันเป็นการปูพื้นฐานการเขียนโปรแกรมให้ผมไปได้โดยไม่รู้ตัวครับ  การใช้สวิทช์  ตัวแปร  การตรวจสอบเงื่อนไข  การวนลูป  ผมล้วนได้พื้นฐานมาจากหนังสือเล่มนี้  ต้องขอบคุณมันจริงๆ ครับ (ปัจจุบันมันก็ยังอยู่บนชั้นหนังสือของผม)

ตอนนั้นผมสร้างเกมหลายเกมมาก  เป็นเจ้าพ่อโปรเจ็กท์  แต่สร้างไม่เสร็จสักเกม (เกมที่สร้างเสร็จก็บั๊กกระจายจนเล่นกันไม่ได้)

จนผมมาได้รู้จักกับอินเตอร์เน็ต  ได้เห็นผลงานของคนอื่น (บอร์ด Thaiware RPG Maker) มันจุดไฟของผมได้อยู่พักหนึ่ง  จากนั้นก็ท้อครับ  ผมท้อมาก  พยายามปรับปรุงเกมตัวเองให้ดีเหมือนคนอื่น  ให้สนุกเหมือนคนอื่น  แต่มันก็ไม่ได้  ผมสร้างเนื้อหาที่ดีให้กับเกมของผมไม่ได้  ประกอบกันช่วงนั้นมันมีทั้งเบย์เบลด  ทามิย่า  ครัชเกียร์  รถกระป๋อง  เยอะแยะไปหมด  สุดท้ายผมก็เลยห่างหายจากการทำเกมไป (ในตอนหลังยังกลับมาทำอีก  แต่ก็ไม่ได้อยากเป็นนักทำเกมแล้ว ฮ่าๆ)

อีกสิ่งหนึ่งที่บูมในตอนนั้นคือ “ธุรกิจดอทคอม” เว็บจำนวนมากผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด  บ้างก็ยังอยู่จนถึงทุกวันนี้  บ้างก็ล้มหายตายจากไป  นั่นมันทำให้ผมเริ่มอยากทำเว็บบ้างแล้วสิ

ประถมตอนปลายๆ กับการอยากเป็นนักธุรกิจดอทคอม

ผมเริ่มทำเว็บจากโฮสต์ฟรีครับ  ทั้ง thai.net ทั้ง 1asphost ทั้ง thport ทั้ง boxchart เรียกได้ว่าโฮสต์ฟรีในอดีตล้วนผ่านมือผมมาแล้วทั้งนั้น

เว็บแรกที่ผมทำเนี่ย  พูดตรงๆ เลยว่าตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะใส่เนื้อหาอะไรลงไปบนเว็บครับ (ผู้ชายคนนี้มีปัญหากับการสร้างเนื้อหาตลอด) เลยคิดเอาง่ายๆ ว่าเป็นเว็บดาวน์โหลดแล้วกัน (ซึ่งมันก็มีเกลื่อนมากในสมัยนั้น)

ในตอนแรกผมไม่รู้ HTML อะไรสักกระผีกหรอกครับ  อาศัยใช้ MS FrontPage XP ลากกล่องข้อความไปมันทั้งหน้าเว็บ  ใส่ไอเฟรม  เปลี่ยนสีนั่นนี่  ก็อปสคริปท์มาแปะๆๆๆ (ขอบคุณเว็บ codetukyang.com) แล้วก็ได้เว็บที่สวยงาม (เฉพาะบน IE) ขึ้นมาหนึ่งเว็บ  ผมทำเว็บอย่างนี้อยู่พักใหญ่ๆ ครับ  จนกระแส Firefox เริ่มมา  ก็เริ่มมีคนทักว่าเว็บเปิดบน Firefox มันเละนะ  ผมลองเช็คแล้วมันก็เละจริงๆ

และนั่นทำให้ผมได้เริ่มใส่ใจการทำเลย์เอาท์ของเว็บมากขึ้น  ในสมัยนั้นมันก็คงเป็นอะไรไปไม่ได้เสียนอกจาก “ตาราง” และพร้อมๆ กับการเริ่มใช้ตาราง  ผมก็เริ่มศึกษาการเขียน PHP ครับ  แน่นอนว่าผมก็ได้พื้นฐานการวางขั้นตอนการเขียนโปรแกรมมาจาก RPG Maker นั่นแหละ

ผมยังจำความรู้สึกตอนเขียน PHP ให้ดึงข้อมูลฐานฐานข้อมูลมา loop แสดงผลเป็นหน้าๆ ได้อยู่เลย  มันรู้สึกเหมือนกับเราค้นพบโลกใหม่  เหมือนเป็นมนุษย์ถ้ำที่ค้นพบไฟในเรื่อง The Croods อะไรอย่างนั้นเลย

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ  เมื่อขึ้นมัธยม  ความฝันผมก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง  ผมอยากจะบิน…

เด็ก ม.ต้น กับความฝันอยากเป็นนักบิน

ผมมีโอกาศได้ดูหนังเรื่อง The Aviator ที่แสดงนำโดย Leonardo DiCaprio หนังสร้างมาจากเรื่องจริงของเศรษฐีบ่อน้ำมันที่หลงไหลในการบินนามว่า Howard Hughes ชายคนนี้ลงทุนเปิดบริษัทพัฒนาเครื่องบิน  ซื้อสายการบิน  รวมถึงถ่ายหนังเกี่ยวกับเครื่องบิน  ฉากที่ทำให้ผมหลงไหลในเครื่องบิน  นั่นคือฉากการสร้างเครื่องบิน H1 Racer รวมถึงฉากที่ฮิวส์บินทดสอบเครื่อง H1 กับประโยคที่ว่า “Fastest man on the planet” (แม้สุดท้ายเขาจะทำเครื่องตกก็เถอะ)

ความฝันนี้เรียกได้ว่าสั้นมาก  เพราะผมทราบมาว่าบุคคลสายตาสั้นไม่สามารถเป็นนักบินได้  ผมเองที่สั้นอยู่สองร้อยกว่าๆ ก็โดนดับฝันไปโดยปริยาย

แต่ทุกวันนี้ผมก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้ดูหนังเกี่ยวกับเครื่องบิน  และแอบฝันไว้เล็กๆ ว่าสักวันจะมีโอกาศแว๊นเครื่องบินใบพัดเหล่านี้สักครั้งให้ได้!

ม.ปลาย วัยเคว้งคว้าง

ชีวิต ม.ปลาย เป็นช่วงเวลาที่ความสนใจและความชอบมันเคว้งคว้างที่สุดก็ว่าได้  ผมไม่สามารถตอบได้เลยว่าสิ่งที่เราถนัด  สิ่งที่เราทำอยู่ (เขียนเว็บ) มันคือสิ่งที่เราชอบจริงๆ หรือเปล่า  ผมลองเขียนนิยาย  ผมลองหัดเล่นดนตรี (ครั้งที่ร้อย) ผมลองเขียนเว็บแนวแปลกๆ  ลองทำดีไซน์  ผมกลับไม่พบสิ่งที่ตัวเองรู้สึกชอบจริงๆ สักอย่าง

ช่วง ม.ปลาย ผมเคยเข้าค่าย IT CAMP ของคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง  เป็นค่ายที่สนุกครับ  ได้อะไรหลายๆ อย่างมาก  ทั้งความรู้  ความสุข  และเพื่อน  ค่ายนี้ทำให้ผมมีไฟที่จะทำงานสาย Network อยู่สักพักหนึ่ง  แต่สุดท้ายไฟนั้นก็หายไปเมื่อผมพบว่ามันก็ยังไม่ใช่สื่งที่ผมชอบที่สุดอยู่ดีนั่นแหละ

จะว่ากันไปแล้วในช่วง ม.ปลาย นี่มันก็ทำให้ผมสนใจการถ่ายภาพขึ้นมาเล็กๆ ครับ  ผมเปิดกระทู้ในพันทิปห้องกล้อง  เจอรูปสวยๆ ที่น้าๆ ถ่ายเอาไว้  มันทำให้ผมรู้สึกอยากทำบ้าง  ผมอยากถ่ายภาพที่มันส่งความรู้สึกออะไรสักอย่างไปถึงคนดูได้อย่างที่น้าๆ เขาทำกัน  ตอนนั้นผมก็มีเพื่อนที่สนใจการถ่ายรูปเหมือนกันอยู่ด้วยครับ  มันมีความสุขดีเวลาที่คุยกับเพื่อนคนนี้เรื่องกล้อง  เรื่องการถ่ายภาพ  แต่มันก็หยุดอยู่ที่การคุยเท่านั้น  เพราะผมไม่มีเงินมาซื้อกล้อง

วัยมหา’ลัย  กับกล้องตัวแรก

จริงๆ จะเรียกว่าวัยมหา’ลัยก็ไม่ถูกนัก   เพราะผมไม่ได้เรียนแบบคนอื่นเขา  ผมเรียนราม  และทำงานไปด้วย  ในช่วงนี้แหละที่ทำให้ผมได้กล้องตัวแรกมาใช้งาน  กับ Canon EOS 550D กับเลนส์คิท 18-55mm

ผมมีความสุขกับมันมากครับ  ไอ้การถ่ายรูปเนี่ย  ความรู้สึกที่ได้บันทึกช่วงเวลาหนึ่งเก็บเอาไว้  ช่วงเวลาที่มันไม่มีทางที่จะกลับมาเกิดอย่างนั้นได้อีก  แม้ฝีมือการถ่ายภาพของผมจะยังตามหลังน้าๆ ในพันทิปอยู่มาก (แม้แต่เพื่อนๆ ของผม  ผมก็ยังตามหลังพวกเขาอยู่) แต่อย่างน้อยๆ ที่ผมรับรู้ได้จากการถ่ายรูป  คือความสุขที่ได้ตั้งค่ากล้อง  การได้รอคอยจังหวะ  การได้กดชัตเตอร์  และที่สำคัญคือความสุขที่ได้เห็นคนอื่นมีความสุขไปกับภาพของเราด้วย

อาจจะเรียกได้ว่า “การถ่ายรูป” คือสิ่งที่ผมชอบและสนใจที่สุดในตอนนี้ก็เป็นได้

อนาคต กับความชอบ

หมวย! เตี้ย! แว่น! เห้ย คนละชอบ!

อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีปาปริก้าครับ  โตไปผมอาจจะชอบงานช่าง  อาจจะชอบการทำอาหาร  อาจจะชอบการแต่งนิยาย  หรืออาจจะยังอยู่กับการถ่ายรูปเหมือนในตอนนี้ก็ได้  แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจเกี่ยวความชอบของผม  นั่นคือผมชอบ “การสร้าง” ครับ  การสร้างอะไรสักอย่างขึ้นมาเพื่อคนอื่นมีความสุขกับมัน  ให้คนอื่นได้ประโยชน์จากมัน  ให้คนอื่นชื่นชอบมัน  นั่นสามารถเรียกได้ว่าเป็น สิ่งที่ตัวเองสนใจและชอบที่สุด ได้อย่างเต็มปาก

แล้วทำไมผมถึงเลือก Web Content ใน YWC11? นั่นเป็นเพราะสิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้ครับ “บล็อก” แห่งนี้นี่แหละ

ผมเขียนบล็อกแห่งนี้มาตั้งแต่ปี 2008 จุดประสงค์เพื่อต้องการนำสิ่งที่ผมรู้และผมสนใจมาแบ่งปันกับคนอื่นๆ  หวังว่าสักวันหนึ่งเนื้อหาบนบล็อกแห่งนี้จะไปมีประโยชน์กับใครบ้าง  แต่นั่นคงจะเกิดขึ้นได้ยาก  ถ้าทักษะการสร้างเนื้อหาของผมยังไม่ดีพอ (จากความชอบที่ล้มไปในอดีต  ทั้งการสร้างเนื้อหาในเกม  เนื้อหาในเว็บ) ซึ่งผมหวังว่าการได้เข้าร่วมค่าย YWC11 ในหัวข้อ Web Content นี้จะสามารถช่วยเพิ่มทักษะการสร้างเนื้อหาที่มีคุณภาพให้กับตัวผมได้ครับ

ขอบคุณครับ
จิรายุ  ยิ่งถาวรสุข

Posted by jirayu

WordPress Developer ที่พอมีประสบการณ์อยู่บ้าง วันไหนไม่ทำงานอยู่บ้านว่างๆ ก็นั่งเลี้ยงแมว

6 Replies to “[เฉพาะกิจ YWC] สิ่งที่ตัวเองสนใจและชอบที่สุด ?”

  1. ถือเป็นศิลปะ ผมให้… ไปเจอกันในรอบสัมภาษณ์ละกันนะ

    Reply

  2. สู้ๆครับ // นึกย้อนไปตอนตัวเองทำเกม จาก RPG Maker เลยครับ ลงบอร์ดไทยแวร์ แล้วโดนด่าเต็มเบย 555+

    Reply

  3. สู้ๆครับ // นึกย้อนไปตอนตัวเองทำเกม จาก RPG Maker เลยครับ ลงบอร์ดไทยแวร์ แล้วโดนด่าเต็มเบย 555+

    Reply

  4. สู้ๆครับ // นึกย้อนไปตอนตัวเองทำเกม จาก RPG Maker เลยครับ ลงบอร์ดไทยแวร์ แล้วโดนด่าเต็มเบย 555+

    Reply

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *